پساب آب غیر قابل استفاده است که کاربرد چندانی ندارد اما با روش های گوناگون می توان این بخش عظیم از آب را به آب قابل استفاده تبدیل کرد. چندین روش تصفیه وجود دارد که از بین این روش ها تصفیه بیولوژیکی از مهمترین و مقرون بصرفه ترین روش های تصفیه می باشد. اما در این روش تصفیه ،بعضی پسابها بخصوص پسابهای بیمارستانی و صنعتی که دارای آلودگی بالایی هستند به تنهایی بازده قابل ملاحظه ای ندارد و باید از روشهای دیگری برای تصفیه بهینه کمک گرفت. به همین خاطر استفاده از یک ماده جاذب مانند کربن اکتیو یا همان کربن فعال ضرورت پیدا می کند. در این روش به منظور بالا بردن کیفیت و راندمان تصفیه، ماده کربن فعال را به حوضچه های هوادهی اضافه می کنند و در نتیجه بدون نیاز به تجهیزات اضافی بازدهی تصفیه پساب به نحو چشمگیری بالا می رود.با استفاده از این روش می توان ترکیبات کلرناشی از کلرزاسیون ، رنگ، برخی از فلزات سنگین، موادآروماتیک، و برخی ترکیباتی را که سبب به هم خوردن و افت کار واحد تصفیه بیولوژیکی می شود را از پساب حذف کرده و مقاومت سیستم تصفیه را در برابر تغییرات بار آلی به مقدار قابل توجهی افزایش داد. در این فرآیند ذرات کربن اکتیو، مواد آلی، اکسیژن و مقدار بسیار زیاد باکتریها را به خود جذب می کنند و سپس در یک محیط مساعد واکنش ، تجزیه بیولوژیکی مواد آلی شروع شده ودر این فرایند با تجزیه ترکیبات جذب شده توسط باکتریها، کربن مجددا احیا و قابل استفاده می شود. این فرایند که ترکیب کربن فعال با لجن فعال است به اسم فرایند کربن زیستی مشهور است. در این روش بازده سیستم لجن فعال بالا رفته و اثر کاهش دما جبران خواهد شد.